آن دسته از کسانی که مدافع استفاده‌ی گسترده از بازارهای اقتصادی به‌عنوان پیش‌شرط شکلی دوام‌پذیر از سوسیالیسم هستند، عموماً با نقدی مواجهه می‌شوند که شاید بتوان آن را نقدی بنیادگرایانه نامید. این مخالفت بنیادگرایانه مدعی است که هر شکلی از بازار در تضاد با اصول سوسیالیستی است؛ از این نظر که سوسیالیسم، هرچند در سطح ظاهری مشخصاً با مالکیت خصوصیِ ابزار تولید و نظام سرمایه‌داری در تضاد است،
وقایع به سرعت در حال وقوع‌اند. این عصر به‌راستی عصر «چرخش‌های شدید و تغییرات ناگهانی، تغییرات شدید و چرخش‌های ناگهانی» است. ما باید به سرعت همپای تغییراتی که وقوع می‌یابند، گام برداریم. اگر قصد فهمیدن اموری را داریم که در اطراف ما واقع می‌شوند باید از روزمرگی‌ها بگسلیم و سپس به‌طور مقتضی دست به عمل بریم.
همه‌گیری ویروس کرونا در ایران و تکرار تاریخ یک قرن قبل که «سال آنفولانزایی» نام گرفت، همه و عمدتاً تهیدستان را تهدید میکند. مستند کوتاهی که براساس گزارش دانشگاه شریف تهیه شده‌است، نشان می‌دهد که در صورت عدم رعایت قرنطینه‌ی کامل و واقعی تا اواخر خرداد، بحران کرونا پایدار و حداقل سه‌و‌نیم میلیون نفر را قربانی خواهد کرد.
نزدیک به چهار دهه از حضور گسترده‌ی افغانستانی‌ها در ایران می‌گذرد. در حال حاضر، بنا به آمارها و برآوردهای مختلف حدود 1.5 تا بیش از 2.5 میلیون مهاجر افغان در ایران زندگی می‌کنند که تا 3٪ از کل جمعیت ایران را تشکیل می‌دهند. بخشی از مهاجرت افغان‌ها مربوط به کارگران فصلی است که از افغانستان با انگیزه‌ی کسب درآمد و شغل راهی ایران می شوند
مدت ها محافظه کاران آمريکاي لاتين دلگرمي شان به نظريه چرخه نوبتي بود. پس از يک دوره که چپ تسلط داشت، کسي مي آمد وبه آنها امکان استقرار برنامه هايشان را مي داد. اما واقعيت گاهي اوقات از تئوري فاصله ميگيرد. راست ليبرال، در چندين کشور منطقه، اندکي پس از رسيدن به قدرت با اعتراض هائي مواجه و به شدت تهديد مي شود.
یکی از مشکلات مارکسیسم در منطقه‌ی خاورمیانه این است که خود را از پنجره‌ی لنینیسم اروپایی می‌بیند. این حاصلِ دهه‌ها استعمار است که حتی در این‌جا مارکسیسم نیز خصلتی اوریانتالیستی پیدا میکند. ما باید سوسیالیسم خود را بنا کنیم. لنینیست‌های ترکیه، ایران، سوریه، تونس و … باید سوسیالیسم متعلق به منطقه‌ی خود را ایجاد کنند.
 ویروس کرونا اقتصاد جهان را تهدید میکند. سیاست‌های فاصله‌گیری اجتماعی، که برای مقابله با شیوع بیماری اهمیت مبرم دارد، باعث شده تا تقاضا در بخش‌هایی چون حمل‌ونقل، رستوران‌ها، هتل‌ها و سرگرمی‌های اجتماعی کاهش یابد و صنایع دیگر هم به‌سبب اختلال در زنجیره‌ی عرضه نمی‌توانند به کارشان ادامه بدهند. انتظار میرود لطمه‌ی مستقیم به تولید کوتاه‌مدت باشد،
هدف از این مقاله پرداختن به مسئله‌ی نقش دولت در نظریه‌ی مارکسیستی از چشم‌انداز آینده‌ی سوسیالیسم است. از این چشم‌انداز کماکان به ناچار باید میان دو گزینه‌ی بغرنج دست به انتخاب بزنیم: به عبارت دیگر، آیا باید بر نقش دولت بورژوایی در ارتباط با آینده‌ی سوسیالیسم، یعنی بر نقشش در محروم‌کردن یا جلوگیری‌کردن از آن آینده، متمرکز شویم؟ یا باید بر دولت سوسیالیستی آینده، بر نقش دولت در گذار به سوسیالیسم و تحت سوسیالیسم یا کمونیسم متمرکز شویم؟
جهان امروز آن‌چنان در هم تنیده شده که مرزهای جغرافیائی تنها قراردادهائی رسمی هستند که هیچ نوع تضمینی برای جلوگیری از جهانی شدن یک فاجعه را ایجاد نمی‌کنند و ما می‌توانیم به خود این اجازه را بدهیم که روایت خود را با این جمله آغاز کنیم که “حوادث عجیبی که موضوع این وقایع نگاری است در سال دو هزار و بیست در سیاره زمین روی می‌دهد که یکی از سیاره‌های منظومه شمسی است”.
دولت اسرائيل که مرتبا ديگران را به سهل انگاري متهم مي کند، سال هاست درباره غزه با حماس معامله مي کند. يعني ما را دوباره به وضعيت پيش از جنگ ايالات متحده پس از ١١ سپتامبر برمي گرداند، زيرا کسي انتظار ندارد که حکومت کابل، که در فساد و تفرقه آشکار غرق است و رئيس جمهوري آن، هر بار با تقلب زياد انتخاب مي شود (روز ٩ مارس، دو نامزد انتخابات اخير، هر دو خود را رئيس جمهور اعلام کرده اند)، بتواند مدت زيادي دوام آورد. آيا اين همه براي رسيدن به چنين نتيجه اي بود ؟
.png) جرج مونبیو، روزنامه‌نگار 45 ساله، چهره‌ای پیشرو در فعالیت‌های زیست‌محیطی در انگلستان و نویسنده‌ی ستونی هفتگی در روزنامه‌ی گاردین است. وی در مقاله‌ی حاضرعنوان میکند که «وقت آن است که این اقتصاد مبتنی بر چپاول را برچینیم»، نه فئودالیسم و نه کمونیسم دولتی جایگزین مناسبی برای سرمایه‌داری نیست. او بحث برسر بدیلی سامان‌مند و منسجم، بر اساس نتایج کار گروهی متفکر و اندیشمند، را مورد توجه قرار داده است.
نیمه‌ی دومِ دهه‌ی نود در سینمای ایران، برهه‌ی اعتقادِ حاکمیت به سیاستِ استتیک و سیاستِ بازنمایی است. تبلورِ آن را در جشنواره‌ی فجرِ سی‌وهشتم شاهد بودیم، و از این رو این جشنواره یک بزنگاهِ تاریخیِ مهم در تاریخ سینمای بعد از انقلاب برای خواندنِ خطوطِ سرکوبِ استتیکِ اقتصاد سیاسیِ حاکم است.
«جهانی شدن»، تعبیر فراگیر اما بی‌ظرافتی که در اشاره به پیوستگی و وابستگی سراسری به یکدیگر به کار می‌بریم، پیش از این‌ها زیر حملات پوپولیست‌ها، تروریست‌ها، پیش‌برندگان جنگ‌های تجاری، و کنشگران اقلیمی قرار گرفته، و به هدف آسان‌یابی بدل شده است که عمده‌ی مصائب خود را به گردن آن بگذاریم. و حالا با ویروس کرونا مواجه شده‌ایم.
مارکس اصطلاح تولید کالایی ساده را به‌کار نبرده است. در آثار او یک‌بار در جلد سوم کتاب سرمایه این اصطلاح را مشاهده می‌کنیم، که درواقع به‌یک متن تقریبا دو صفحه‌ای تعلق دارد، که انگلس به متن اصلی اضافه کرده است. و بار دیگر در برگردان انگلیسی جلد دوم «نظریه‌های ارزش اضافی»؛ در این‌مورد، مراجعه به متن آلمانی نشان می‌دهد که ترجمه‌ی این اصطلاح با دقت انجام نگرفته است.
حيوانات وحشي تقصيري ندارند. به رغم انتشار مقاله هائي که تلاش دارند به کمک عکس ها جانوران وحشي را نقطه عزيمت اپيدمي هاي ويرانگر نشان دهند، نادرست است فکر کنيم که اين حيوانات پُر از عوامل بيماري زاي مرگباربراي مبتلا کردن ما هستند. در واقع، بخش عمده اي از اين ميکرب ها در کالبد اين حيوان ها زندگي مي کنند بدون اين که آسيبي به آن ها برسانند. مسئله جاي ديگري ست: با جنگل زدائي، شهرسازي و صنعتي شدن لگام گسيخته، ما امکان کافي به اين ميکرب ها داده ايم تا به بدن انسان رسيده و با آن سازگار شوند.
در کنش‌گری سیاسی، تشکل، فعالیت جمعی، سازمان وگروه به‌دلیل ساختارها و نوع ابزارهایی که در آن دوره وجود داشت، پاسخگوی نسل ما و سپس نسل دهه ۸۰ بود. اکنون این شکل دیگر پاسخگوی مبارزات، بالاخص جنبش زنان نیست و کمتر می‌تواند نسل جدید زنان را به‌خود جذب کند. جایگزین آن در همین پراتیکِ کنشگران فردی، در فعالیت شبکه‌ای آنها در دنیای مجازی زاده‌شده و در اشکال جدید‌تری زاده خواهد شد.
مرگ دیگر نه یک تجربه‌ی هستی‌شناختی، بلکه رویدادی است که «رصد» می‌شود. در لحظاتی از تجارب ما، که اشباع از تبیین و توضیحات اطلاعات‌محور و خبری است، نمی‌توان بی‌واسطه بر وجهی از حالات وجودی یا هستی‌شناسانه‌ی انسان تأکید کرد. ما در زیر انباشت عظیم اخبار بهداشتی کرونا دفن می‌شویم و هرروز در جای خودمان در گستره‌ی فضایی خبرها و اطلاعات از یکدیگر دور می‌شویم.
نام ارانی البته فراموش شده نیست. از قضا او پس از مرگش به کرّات مورد تجلیل و تکریم قرار گرفته است. اما با چه کیفیتی؟ و با چه هدفی؟ اهمیت بحث در همینجاست. «پدیده‌ها از چه نجات می‌یابند؟ نه فقط و نه عمدتاً از بدنامی و غفلتی که بدان گرفتار آمده‌اند، بلکه از آن فاجعه‌ای که بارها و بارها در قالب شیوۀ خاصی از پخش و انتشارشان نمود می‌یابد،
اقتصادزدگی که روی دیگرش نادیده‌گرفتنِ سرشت طبقاتیِ مقولاتی است که به‌گونه‌‌ای بت‌‌واره به‌منزله‌‌ی مقولات اقتصادیِ محض به‌کار می‌‌روند؛ مقولاتی که کارکردی ندارند جز عرضه‌‌ی تصویری از جامعه به‌منزله‌‌ی کلی یکدست و یکپارچه که دارد در مسیر «توسعه» حرکت میکند و در این مسیر گاهی تند پیش میرود و گاهی کند و گاهی هم کلا عقب‌گرد میکند.
آنارشیست‌ها واقعیت‌های زندگی را نادیده نمی‌گیرند؛ واقعیت‌هایی از این دست که در یک لحظه‌ی خاص از زمان، فراوانی یک کالای خاص زیاد است و تمایل زیادی برای مصرف و یا استفاده از آن وجود دارد. در ضمن انکار هم نمی‌کنیم که افراد مختلف، منافع و سلیقه‌های مختلفی دارند. بااین‌حال، منظور از «عرضه و تقاضا» معمولاً این نیست.
با ورود ویروس کرونا به داخل کشور و گسترش سریع آن در شهرهای مختلف مجموعه مصیبت‌های بیشمار مردم ایران در سال ۹۸ کامل شد. تقریباً بیشتر مردم عادی، و بخصوص جوانان، بر سر این نکته اشتراک دارند که دوران کنونی سخت‌ترین دوران زندگیشان است.
اویگن لِوینه (Eugen Leviné) (۱۹۱۹-۱۸۸۳) یکی از رهبران جمهوری شورایی باواریا و عضو حزب کمونیست آلمان (KPD) بود. وی رهبر کمیته‌ی اجرایی جمهوری شورایی مونیخ بود که مدتی بعد از شکست انقلاب دستگیر شد. آنچه می‌خوانید متن دفاعیات او در دادگاهی است که او را به اعدام محکوم کرد:
چیزگونگی فرآورده‌ای اجتماعی است و گوناگون، به‌تناسب گوناگونیِ جامعه. در جامعه‌های ساده انسان‌ها برای خود کار می‌کنند، واحد تولید کمابیش همان واحدِ مصرف است و در آنها تقسیم کاری بسیار جزئی برقرار است. در این جوامع انسان برای انسانِ دیگری کار نمی‌کند و شقاقی و شکافی بین توانگر و تهیدست، ضعیف و قدرت‌مند، و سلسله‌مراتبی برای فرودستان و بردگان وجود ندارد.
در حقیقت، کالایی‌سازی در تاریخ هیچ‌گاه کامل نشده و بدین ترتیب ارزش، سرمایه، بدون محدودیت‌های زمانی و فضایی، عینی و ذهنی، خود ارزش‌افزا یا گسترش‌یابنده نبوده است. فرایند انضمامی تکامل سرمایه‌داری به پشتوانه‌ی سیاست، دولت و ایدئولوژی وابسته است و با مقاومت سرکوب‌شدگان و استثمارشدگان مواجه می‌شود.
خشونت نهفته در اتهام “تجزیه‌طلبی” امر سیاسی را منتفی میکند.
مرکز عبارت است از ساختاری مبتنی بر دولت-ملتِ تک‌زبانه‌ای که قدمتی یکصد ساله دارد. مرکزگرایی نیز ذاتی با ماهیت ثابت نیست، جریانی است مرکب از طیف‌های مختلفی که به قیمت استحاله‌ی تنوع‌ها مدافع دولت-ملت یک‌زبانه‌اند.
تقدیم به زنده‌یاد دکتر کاووس سید امامی پژوهشگر محیط زیست که با تأسف به شکل نامعلومی در 19 بهمن 1396 در زندان اوین درگذشت. همچنین به‌یاد می‌آوریم دیگر کنشگران و پژوهشگران محیط زیست کشورمان را از جمله: سام رجبی، علیرضا کوهپایه، نیلوفر بیانی، مراد طاهباز و هومن جوکار که در بهمن 1396 دستگیر و به زندان های طولانی‌مدت محکوم شدند و همچنان در زندان‌اند.
نويسنده چپ ، نوئمي کلاين ميگويد: «اما اگر ما فقط به اين اکتفا کنيم که از شر او خلاص شويم تازه به همان وضعيت قبلي باز خواهيم گشت، يعني شرايطي آنقدر بد که باعث شد وي به پيروزي رسد. » به نظر وي مي بايست علت را درمان کنيم نه اينکه به مبارزه با علائم بيماري اکتفا نماييم. اندرو يانگ ، يکي از دوازده کانديداي دموکرات در انتخابات مقدماتي نيز معتقد است: «رسانه ها با سکوت در مورد دلايل واقعي انتخاب شدن ترامپ به عنوان رئيس جمهور امريکا به ما کمک نمي کنند.
شهر تهران به‌وضوح یک زباله‌دانیِ بزرگ و وسیع است. سطحی سوراخ‌سوراخ‌شده. انباری پیداوپنهان از مدفوع آدم‌ها و پَس‌ماندهای تر و خشک‌شان، نخاله‌های ساختمانی، ضایعات تجاری، آت‌وآشغال‌های بیمارستانی که در بیست‌ودو منطقه پراکنده شده‌اند و تعفّن می‌پراکنند. به‌طوری‌که، تنها در شش‌ماهۀ نخست سال 1398، 979.416 تُن آشغال در این زباله‌دانیِ مشمئزکننده تولید شده است،
بسیاری از بازارها در امریکا در سلطه‌ی این شرکت‌های بزرگ هستند. براساس آمارهایی که در 2019 مؤسسه‌ی بازارهای باز منتشر کرد آمازون بر تجارت الکترونیکی سلطه‌ی کامل دارد که حجم این بازار در 2018 معادل 525.9 میلیارد دلار بود (که معادل ده درصد کل خرده‌فروشی دراقتصاد امریکا است). اندروید شرکت گوگل و آی او اس شرکت اپل هم 99% بازار سیستم‌های عامل تلفن دستی را در کنترل دارند.
 مردم طی سال‌های اخیر به‌خوبی نشان داده‌اند که قصد تفویض اختیار به دیگران را ندارند و علیرغم سرکوب‌ها توانسته‌اند، «خود» رسانه «یکدیگر» باشند؛ در چند دهه اخیر کدام تصویر شیک و «های رزولوشن» سینمایی قدرت نفوذ و تأثیرگذاری موبایل‌های مردم کوچه و خیابان را داشته است؟ کدام تصویر سینمایی و شمایلِ هنری توانسته است چون تصاویر موبایل و ارتباطات مجازی اقتدار حاکم را به چالش بکشد و زخم‌ها و مفاسد را آشکار کند؟
مودی مجذوب الگوی چینی است، و روابط میان این دو مرد بسیار خوب است. هند آرمان تبت را واگذاشته و مشکلات مرزی میان دو کشور حل و فصل شده است، درست همان طوری که مشکلات مرزی میان آلمان نازی و ایتالیا حل شد. درست مانند چین، هند بیست هزار سازمان غیرانتفاعی را که بودجه‌شان از خارج تأمین می‌شد، ممنوع کرده است. ۹۰ درصد نشریات و تلویزیون‌های هندی در کنترل طرفداران مودی هستند
|
