سخن گفتن از نئولیبرالیسم در هر جغرافیا، صرفاً اشاره به شباهتِ این پروژه‌ی طبقاتی برای بازیابیِ قدرت از‌دست‌رفته‌ی طبقات حاکم است. نه اشاره به دوره‌ای زمانی دارد، نه اشاره به مکتبی جدید و نه اشاره به یک پدیده‌ی تاریخی‌ـ‌فرهنگیِ منحصربه‌فرد (فارغ از اینکه نتایج این پروژه می‌تواند دلالت‌هایی برای هریک از این مواردِ ذکر شده به همراه داشته باشد).
اعتصاب غذای صدها زندانی در زندان ارومیه
صدها زندانی در زندان ارومیه به صورت همزمان دست به اعتصاب غذا زده‌اند. علت اصلی اعتصاب غذا قطع ادامه‌دار آب گرم زندان است. چند زندانی سیاسی این زندان نیز در اعتصاب غذا قرار دارند.
حدود ۳۰۰ زندانی در بندهای روان‌درمانی ۱ و ۲ زندان ارومیه (اورمیه) از دوشنبه ۵ اسفند در اعتراض به قطعی آب گرم بندها دست به اعتصاب غذا زده اند.
بیشتر بخوانید ...
|
|
چیزگونگی فرآورده‌ای اجتماعی است و گوناگون، به‌تناسب گوناگونیِ جامعه. در جامعه‌های ساده انسان‌ها برای خود کار می‌کنند، واحد تولید کمابیش همان واحدِ مصرف است و در آنها تقسیم کاری بسیار جزئی برقرار است. در این جوامع انسان برای انسانِ دیگری کار نمی‌کند و شقاقی و شکافی بین توانگر و تهیدست، ضعیف و قدرتمند، و سلسله‌مراتبی برای فرودستان و بردگان وجود ندارد.
در حقیقت، کالایی‌سازی در تاریخ هیچ‌گاه کامل نشده و بدین ترتیب ارزش، سرمایه، بدون محدودیت‌های زمانی و فضایی، عینی و ذهنی، خود ارزش‌افزا یا گسترش‌یابنده نبوده است. فرایند انضمامی تکامل سرمایه‌داری به پشتوانه‌ی سیاست، دولت و ایدئولوژی وابسته است و با مقاومت سرکوب‌شدگان و استثمارشدگان مواجه میشود.
خشونت نهفته در اتهام “تجزیه‌طلبی” امر سیاسی را منتفی می‌کند.
مرکز عبارت است از ساختاری مبتنی بر دولت-ملتِ تک‌زبانه‌ای که قدمتی یکصد ساله دارد. مرکزگرایی نیز ذاتی با ماهیت ثابت نیست، جریانی است مرکب از طیف‌های مختلفی که به قیمت استحاله‌ی تنوع‌ها مدافع دولت-ملت یک‌زبانه‌اند.
تقدیم به زنده‌یاد دکتر کاووس سید امامی پژوهشگر محیط زیست که با تأسف به شکل نامعلومی در 19 بهمن 1396 در زندان اوین درگذشت. همچنین به‌یاد می‌آوریم دیگر کنشگران و پژوهشگران محیط زیست کشورمان را از جمله: سام رجبی، علیرضا کوهپایه، نیلوفر بیانی، مراد طاهباز و هومن جوکار که در بهمن 1396 دستگیر و به زندان های طولانی‌مدت محکوم شدند و همچنان در زندان‌اند.
نويسنده چپ ، نوئمي کلاين ميگويد: «اما اگر ما فقط به اين اکتفا کنيم که از شر او خلاص شويم تازه به همان وضعيت قبلي باز خواهيم گشت، يعني شرايطي آنقدر بد که باعث شد وي به پيروزي رسد. » به نظر وي مي بايست علت را درمان کنيم نه اينکه به مبارزه با علائم بيماري اکتفا نماييم. اندرو يانگ ، يکي از دوازده کانديداي دموکرات در انتخابات مقدماتي نيز معتقد است: «رسانه ها با سکوت در مورد دلايل واقعي انتخاب شدن ترامپ به عنوان رئيس جمهور امريکا به ما کمک نمي کنند.
شهر تهران به‌وضوح یک زباله‌دانیِ بزرگ و وسیع است. سطحی سوراخ‌سوراخ‌شده. انباری پیداوپنهان از مدفوع آدم‌ها و پَس‌ماندهای تر و خشک‌شان، نخاله‌های ساختمانی، ضایعات تجاری، آت‌وآشغال‌های بیمارستانی که در بیست‌ودو منطقه پراکنده شده‌اند و تعفّن می‌پراکنند. به‌طوری‌که، تنها در شش‌ماهۀ نخست سال 1398، 979.416 تُن آشغال در این زباله‌دانیِ مشمئزکننده تولید شده است،
بسیاری از بازارها در امریکا در سلطه‌ی این شرکت‌های بزرگ هستند. براساس آمارهایی که در 2019 مؤسسه‌ی بازارهای باز منتشر کرد آمازون بر تجارت الکترونیکی سلطه‌ی کامل دارد که حجم این بازار در 2018 معادل 525.9 میلیارد دلار بود (که معادل ده درصد کل خرده‌فروشی دراقتصاد امریکا است). اندروید شرکت گوگل و آی او اس شرکت اپل هم 99% بازار سیستم‌های عامل تلفن دستی را در کنترل دارند.
 مردم طی سال‌های اخیر به‌خوبی نشان داده‌اند که قصد تفویض اختیار به دیگران را ندارند و علیرغم سرکوب‌ها توانسته‌اند، «خود» رسانه «یکدیگر» باشند؛ در چند دهه اخیر کدام تصویر شیک و «های رزولوشن» سینمایی قدرت نفوذ و تأثیرگذاری موبایل‌های مردم کوچه و خیابان را داشته است؟ کدام تصویر سینمایی و شمایلِ هنری توانسته است چون تصاویر موبایل و ارتباطات مجازی اقتدار حاکم را به چالش بکشد و زخم‌ها و مفاسد را آشکار کند؟
مودی مجذوب الگوی چینی است، و روابط میان این دو مرد بسیار خوب است. هند آرمان تبت را واگذاشته و مشکلات مرزی میان دو کشور حل و فصل شده است، درست همان طوری که مشکلات مرزی میان آلمان نازی و ایتالیا حل شد. درست مانند چین، هند بیست هزار سازمان غیرانتفاعی را که بودجه‌شان از خارج تأمین می‌شد، ممنوع کرده است. ۹۰ درصد نشریات و تلویزیون‌های هندی در کنترل طرفداران مودی هستند
 آنچه اما بیش از این زنگ خطر را به صدا در آورده، شیوه و روش حزب دموکرات آزاد (اف دی پی) در عملی کردن این کودتای پارلمانی بوده است. این کودتا نه فقط با حمایت متحدان سنتی اف دی پی، یعنی دموکرات‌های مسیحی بلکه با پشتیبانی تاکیتکی پوپولیست‌های راست‌گرا و حزب راست افراطی آلترناتیو برای آلمان (ای اف دی) مهندسی شد. رهبر این حزب در ایالت تورینگن، بیورن هوکه است، نزدیک‌‌ترین مورد حمایت علنی از نئو-نازی در صحنه سیاسی آلمان.
 نهاد دولت همه شکلهای مبادله، کالا، قراردادها و قوانین ها در خود متمرکز و متحدالشکل می‌کند. دولت با سیاست‌های یکسان سازی و همسان سازی، هر گونه مقاومتی را در هم می شکند به نحوی که هر تفاوتی را از ریشه بر می‌کند. بازوهای اجرایی دولت ابزارهای تازه ای خلق می‌کنند که همزمان هم اندازه‌گیری و سرشماری می‌کنند و هم کنترل، یکسان سازی و طبقه بندی می‌کنند. به رتبه ها و قشر های اجتماعی تبدیل می‌کندکه سرپوشی بر مفهوم طبقه و طبقات اجتماعی است.
 پس از انتخاب، بودو راملو در توئیت خود، پیام ۹۰ سال پیش هیتلر در حادثه مشابه ای در تورینگن را انتشار داد که در آن هیتلر نوشته بود:« برزگترین موفقیت را در تورینگن بدست آوریم. در آنجا ما حزب تاثیرگذار بودیم... احزاب پارلمان تورینگن که تاکنون دولت های محلی را انتخاب می کردند، نمی توانند بدون نقش ما دولت محلی تشکیل دهندA. HitIer, 02.02.1930.» . این حادثه در ایالت تورینگن در شرق آلمان، در واقع باعث یک زمین لرزه برزگ سیاسی در سراسر آلمان شده است
زوالِ خِرَد در عالم سیاست محصول دو عامل است: در یک‌سو، طبقات و افرادی هستند که جهان این گونه که هست هیچ امکاناتی در اختیارشان قرار نمی‌دهد، اما هیچ امیدی هم در سوسیالیسم نمی‌بینند چرا که مزدبگیر نیستند؛ در دیگر سو، مردمانی توانا و قدرتمند قرار دارند که منافع‌شان بر خلاف منافع اکثریتِ اجتماع است، کسانی که، در نتیجه، نفوذشان را از طریق تبلیغ انواع گوناگونِ جنون و هیستری تداوم می‌دهند.
خشم را باید با احساسات مثبت نیرومندتری مثل همدلی، شفقت، مهربانی، همبستگی و عشق رقیق و متوازن کرد. به هیچ وجه منظورم این نیست که باید خشم زنانه را سرکوب کنیم یا از آن خجالت بکشیم. اما اگر خشم به نیروی محرکه‌ی اصلی ما تبدیل شود در هزارتوی گتوهای فرهنگی خود، اجتماعات بسته‌ی همفکران و سیاست هویت‌محور سرگردان خواهیم شد. چنین وضعیتی تنها به نفع مردسالاری خواهد بود.
مسأله‌ی کار خانگی دو مفهوم کلیدی طبقه و جنسیت را پررنگ می‌کند که سرنوشت زنان را رقم می‌زند. طبقه و این شکل تبعیض جنسیتی هر کدام به نوعی محصول سیستم سرمایه‌داری هستند که به تشدید و تثبیت اشکال مختلف ستم بر زنان و تبعیض علیه آنها منجر شده است. ازاین‌رو سعی میشود که بسیار کوتاه به سازوکار سیستم سرمایه‌داری که بر سلطه و استثمار استوار است اشاره شود
در۱۳۵۷به‌حاشیه‌رانده‌شدگان، هنوز کم‌تجربه، حقارت‌کشیده و تحت اجبار فشار اقتصادی بودند که در پراتیکِ تصرف املاکِ دورانِ انقلاب به بند هویتِ «مستضعف» و «دفاع از اسلام» کشیده‌شدند. به بند ایدئولوژی، سفاک‌ترین و خطرناک‌ترین سرکوبِ مشروع و نادیده‌ی انسان در جامعه سرمایه‌داری. سوال این است: چگونه انسانِ به حاشیه‌رانده، اسیر و در بند ایدئولوژی‌ها، برخاست و انسانِ آبان شد؟
جمهوریِ اسلامی در استفاده از پدیده‌ی ترس و تکیه بر ترس، فراتر از همه‌ی حکومت‌های تاریخ معاصر ما رفته است. بعد از جریان قتل‌های زنجیره‌ای، بحث بسیار مهمی مطرح شد و از جمله حجت‌الاسلام پروازی که در جبهه‌ها آخوند حزب‌اللهی‌ها و بسیجی‌ها بود، گفته بود این‌ها معتقد به سیاست «النصر بالرعب» هستند، یعنی معتقدند که پیروزی فقط با رعب و ترس به دست می‌آید. در جریان قتل‌های زنجیره‌ای دیدیم که با خشن‌ترین و فجیع‌ترین شیوه‌ها دست به خشونت زدند.
علیرغم حضور برجسته‌ی بابیان و افکار بابی در دوره‌ی مشروطه عمداً نوعی تقیه در نزد بابیان ازلی مشهود بود. جمعیت نسبتاً بزرگی از بابیان در میان افراد شناخته‌شده‌ی جنبش مشروطه هستند. بنا بر شمارش من ۲۳ یا ۲۴ نفر از سران شناخته‌شده‌ی مشروطه یا پیش‌مشروطه به نوعی سابقه‌ی بابی داشتند. این مسأله را نمی‌توان انکار کرد،
اعتراض های جدید جهانی هم سیاسی و هم اقتصادی ست چرا که سرمایه و شرکت های جهانی دیرزمانی ست که
حکومت ها و دولت های آن ها را به تسخیر خود درآورده اند. در فرانسه اعتصابات عمومی ماه دسامبر تنها یک سال
.پس از تبلور جلیقه زردها رخ داد در حال حاضر آنچه که اعتراضات را رقم زد شاید خیلی اهمیتی نداشته باشد و برآورده شدن مطالبات اولیه معترضان شاید تأثیر کمی داشته باشد
واژه‌ی «شورش» واکنشی غریزی را به ذهن متبادر می‌کند، و تصویرهایی از آشوب، بی‌نظمی و حمله به جامعه‌ی مدنی را پیش چشم می‌آورد. به محض این که رویدادی شورش نامیده شد، روایت رسانه‌ای آن را می‌توان به آسانی طرح‌ریزی کرد: «این مردم» اقدامات غیرقانونی می‌کنند، خارج از کنترل و غیرمنطقی‌اند؛ کاش می‌نشستند و گفتگو می‌کردند.
شکلهای جدید انباشت سرمایه به شیوه‌های دیگری نیز به اعمال خشونت علیه زنان می‌پردازند. بی‌کاری، بی‌ثبات‌کاری، و نابودی دستمزد خانوار از جمله مهم‌ترین مواردند. مردانی که از درآمد محروم شده‌اند عجزشان را بر سر زنان خانواده‌شان آوار می‌کنند یا می‌کوشند پول و قدرت اجتماعی ازدست‌رفته را با استثمار بدن و کار زنان جبران کنند.
روزمزدی عادلانه برای روزکاری عادلانه؟ اما روزمزد عادلانه چیست و روزکار عادلانه چه می‌باشد؟ این‌ها چه‌گونه با قوانینی که جامعه‌ی مدرن در لوای آنها پدید آمده و تکامل می‌یابد، تعیین می‌گردد؟ برای یافتن پاسخ، نبایستی به علم اخلاق یا قانون، انصاف، و نه حتی حس عطوفت، انسان‌دوستی، عدالت و یا حتی نیکوکاری رجوع کرد.
بحران مالى مشخصه‌ى یک دهه‌ى اخیر اروپاست. این بحران، زاده‌ى سیاست‌هاى نئولیبرالى بود، سیاستى که توسط اقتصاددانانى همچون میلتون فریدمن طراحى شد و در دهه‌ی ۱۹۸۰ رهبرانى چون رونالد ریگان و مارگارت تاچر از آن پرده‌بردارى کردند. موج بلندى از رفع محدودیت‌های بازار در نهایت به نوعی سونامى مالى انجامید که کل نظام اقتصادى را به مرز فروپاشى کشاند.
«چپ سنتی ذهنش را فقط کارگران در صنایع بزرگ‌مقیاس اشغال کرده‌است و به هویت قومی‌شان توجهی نشان نمی‌دهد. با اینکه بی‌تردید کارگران صنعتی برای کار در معادن اهمیت دارند، در مقایسه با کارگران بومی در اقلیت بودند، کارگران بومی‌ای که در حق‌شان تبعیض اعمال می‌شد و حتی بیرحمانه تر استثمار می‌شدند. …مشکل چپ سنتی این است که مفهوم «شرایط پرولتری» را با شکل تاریخی خاصی از کار مزدی خلط می‌کند.
در آبان ماه هیچ‌کس انتظار نداشت به این سرعت با چنین جنبشی روبرو شود و واکنش مردم کاملا غیرقابل پیش‌بینی بود. این خود جوابی است به کسانی که می‌خواهند همه چیز را از دل اقتصاد و تحلیل‌های اقتصادی بیرون بکشند. یکی از نکات مهم که شاید دیگران هم به آن اشاره کرده باشند این بود که برای اولین‌بار ما اختلاف فازی با جهان نداشتیم،
برای بسیاری از مخاطبین، کارل مارکس بیشتر به‌عنوان جامعه‌شناس یا اقتصاددانی برجسته آشناست. اما، مارکس جوان، چهره‌ای بس شورانگیزتر هم دارد. در دوره‌ای از زندگی مارکس که با شروع تحصیلات دانشگاهی‌اش در 1835 آغاز میشود و با شکست انقلاب 1848 پایان می‌پذیرد، روزنامه‌نگاری پرشور و دلیر را بازمی‌شناسیم که آزادی مطبوعـات، برایش معنایی ژرف‌تر از موضوعی اخلاقی دارد.
آنچه طی خیزش گسترده و دلاورانه مردم در آبان ماه ۹۸علیه حکومت خونریز اسلامی دیده شد، نه تنها از بسیاری جهات بی سابقه بود، بلکه خصلت نمای مبارزه برای رهائی شد. سال‌هاست که اکثریت بزرگ مردم به اشکال مختلف: مخالفت، بیزاری و عبور از استبداد حکومت اسلامی را بروز داده و می‌دهند.
نظریه‌ی سوژه‌ی انقلابی بدیو به واسطه‌ی ارتباط او با مائویسم در دهه‌ی 1980 میلادی در فرانسه شکل گرفت. بدیو پروبلماتیک اصلی را نظریه‌ای در باب سوژه دانست که از آن پس راهنمای تمام کارهای نظری و عملی او قرار گرفت. با اینکه نظریه‌ی سوژه‌ی اولیه‌ی او هر سه شرط نظریه‌ی سوژه‌ی انقلابی مارکس را در خود داشت،
 برخی از کسانی که انقلاب ۵۷ را تجربه کرده‌اند دیگر در میان ما نیستند اما به نظر می‌رسد بازماندگان آن نسل از جامعه ایران همچنان به سنت‌های انقلابی خود وفادار هستند. از اعتراضات آبان ۱۳۹۸ به این سو، زنان و مردان سالخورده به صورت مرتب از شهرهای اطراف تهران برای شرکت در تظاهرات ضد حکومتی به تهران می‌آیند.
 نهادهای حقوق بشری و رسانه‌ها نیز در فقدان اطلاع‌رسانی خانواده، هیچ‌گاه قادر به دستیابی به آمار دقیق از تعداد کشته‌شدگان نخواهد بود. در حقیقت و به عبارتی دیگر، در صورت اعلام نکردن آمار رسمی جان باختگان از سوی حکومت، بهترین راه برای کشف حقیقت و روشن شدن ابعاد این سرکوب خونین، شکستن سکوت خانواده‌ها و نزدیکان جان‌باختگان و تسلیم نشده آنها در برابر تهدیدات و فشارهای حکومت برای مخفی نگه داشتن حقیقت است.
|
